Büyük Şair Attila İlhan'ı Aramızdan Ayrılışının 11. Yılında Unutulmaz Dizeleriyle Anıyoruz
"gözlerin gözlerime değince
felaketim olurdu,, ağlardım
beni sevmiyordun bilirdim
bir sevdiğin vardı duyardım"
"insan sevdiğini bırakmaz, sevmek bırakır insanı"
''bir gün seni unutmak zorunda kalırsam aşkımın küçüklüğüne değil çaresizliğimin büyüklüğüne inan.''
nasıl iş bu her yanına çiçek yağmış erik ağacının,
ışık içinde yüzüyor.
neresinden baksan gözlerin kamaşır.
oysa ben;
akşam olmuşum
yapraklarım dökülüyor usul usul
adım sonbahar
"...
benim bu çektiklerimi bir çocuk var ki anlıyor
kendimi yerden yere vuruşumu içimdeki zehiri
bir çocuk var ki anlıyor benim gibi kahroluyor
odasında şiirlerim fukara mumlar gibi yanıyorlar
sen o çocuk değilsin sen artık çocuk değilsin
dudakların eskisi gibi beyaz değiller biliyorsun..."
sen o çocuk değilsin sen artık çocuk değilsin.
dudakların eskisi gibi beyaz değiller biliyorsun.
ben ki yaşadıklarımı büyük dinler gibi yaşıyorum.
sen artık bir din değilsin bunu biliyorsun.
... "ölümüm birden olacak seziyorum"* demiştin.
"çocuklar gibi sevdim devler gibi ıstırap çektim
damarlarımda dünyanın bütün rüzgarları
harplere açlıklara yalnızlığıma rağmen
anamdan yolcu doğmuşum"* demiştin.
"yeryüzünde çok fazla bir yalnızlığım
başka yalnızlıklara hak tanımayan
biliyorum kuralları bozduğumu
yerimi uysal birine bırakmalıyım"* demiştin.
"bütün trenleri kaçırdım
saatin kaç suna su
yarın öleceğiz ha"* demiştin.
"korkacak bir şey yok hesap tamam
sıram geldi mi hatta güleceğim
kendimi hazırladım biliyorum"* demiştin.
ve daha nicelerini demiştin.
şimdi biz ne diyelim.
tut ki pia'nın elinden,
"çocuk gözleri büyük büyük
üşümüş ürpermiş soluk"*
ölümün eksiksiz olsun.
güle güle. *
amin.
''yalnızların en büyük sorunu
tek başına özgürlük ne işe yarayacak
bir türlü çözemedikleri bu
ölü bir gezegenin
soğuk tenhalığına
benzemesin diye
özgürlük mutlaka paylaşılacak
suç ortağı bir sevgiliyle.''
(bkz: ayrılık sevdaya dahil)
"çocuklar gibi sevdim devler gibi ıstırap çektim"
onu yazmakla bitmez,anmakla bitmez...müjgan, ben ve o mahur beste...
şenlik dağıldı bir acı yel kaldı bahçede yalnız
o mahur beste çalar müjgan'la ben ağlaşırız
gitti dostlar şölen bitti ne eski heyecan ne hız
yalnız kederli yalnızlığımız da sıralı sırasız
o mahur beste çalar müjgan'la ben ağlaşırız
bir yangın ormanından püskürmüş genç fidanlardı
güneşten ışık yontarlardı sert adamlardı
hoyrattı gülüşleri aydınlığı çalkalardı
gittiler akşam olmadan ortalık karardı
bitmez sazların özlemi daha sonra daha sonra
sonranın bilinmezliği bir boyut katar ki onlara
simsiyah bir teselli olur belki kalanlara
geceler uzar hazırlık sonbahara
bekleme yapmayın,
aşkını alan acıya doğru ilerlesin...
adam gibi şair, kaybedilmiş bir başka şair üstad. üzmeseydin keşke bizi henüz, birazcık daha kalıp birkaç şiirle daha kalbimizi titretseydin. allah rahmet eylesin.
ben sana mecburum
ben sana mecburum bilemezsin
adini mih gibi aklimda tutuyorum
buyudukce buyuyor gozlerin
ben sana mecburum bilemezsin
icimi seninle isitiyorum
döndüm arkamı sana. sen sırtımdan vurmayı seversin, yüzüm ağır gelmesin.
"bir gece sabaha karşı
en kilitli kapılarım açılacak
yalnızlığımdan çıkıp gideceğim
ne sensiz kalırsam korkusu
ne kitaplarda okuyup altını çizdiklerim
ne alkol tutabilecek beni
ne ölüm telaşı"
elimden tut yoksa düşeceğim
yoksa bir bir yıldızlar düşecek
eğer şairsem beni tanırsan
yağmurdan korktuğumu bilirsen
gözlerim aklına gelirse
elimden tut yoksa düşeceğim
yağmur beni götürecek yoksa beni..
şiirleri kadar fikirlerinin de sevdiğim güzel insan. aşkın en güzel halini de hep senden okuduk daha da okuruz.
"bana ait ne varsa seni korkutuyor
sana ait ne varsa hicbiri benim degil"
(bkz: bes dakika bekle git)
