Rock'n Coke Gibi Müzik Festivalleri Artık Neden Yapılmıyor?

H2000, Rock’n Coke, Rock İstanbul, Radar Live, BarışaRock... Bunlar 2000'lerde düzenli bir şekilde yapılan festivallerden sadece birkaçı. 2010'ların ortalarından itibaren ise bunlar yerlerini tek günlük etkinliklere bırakmış durumda. Neden böyle oldu?
Rock'n Coke Gibi Müzik Festivalleri Artık Neden Yapılmıyor?


bir zamanların şehir efsaneleri h2000, rock’n coke, rock istanbul, radar live, barışa rock içerisinde en istikrarlısı rock’n coke olmuştu

festivale ilk darbe hezarfen havalimanında çevre halkının rahatsız olması dedikodularıydı. sözde basına yansıyan hevesli gençliğin alana sığmaması gerekçe gösterildi. hemen akabinde bir sonraki sene festivali istanbul park'a taşıma kararı alındı.

ikinci darbe: festivalin son günü dönemin başbakanı rte’nin tesadüfen sabiha gökçen havalimanına iniş yapması ve istanbul park civarından geçerken, konvoyu fark eden gençlerin kendisini barış işaretiyle selamlaması "protesto amacı taşıyor" denilip bahane gösterilerek, iki senede bir yapılmak koşuluyla festivalin yeniden hezarfen havalimanına taşınması...

sonrasında zaten herkesin bildiği üzere: alkol yasaklarının getirdiği sponsor sıkıntıları (bu tarz etkinliklerin en büyük maddi desteği bu firmalardan gelir), yabancı organizatörlerin elini eteğini türkiye'den çekmesi, birtakım yatırımcı ve prodüktörlerin daha fazla riske girememesi, ülke ekonomisi, iç savaş derken kimsenin artık festival filan havası kalmadı. kafası kaçtı.

rock müzik bitmiş değil. sadece bir grubun en az 10 kişilik ekibine para akıtmaktansa, bir tane dj getirerek sabaha kadar tek günlük festival yapmak daha mantıklı bir çözüm gibi gelmiş olabilir. ayrıca o dönem prodüksiyon şirketlerinin bir kısmı kepenk kapattı. bunun da nedeni gergin siyasi ortam ve ekonomidir. 

Daha beş yıl önce böyle bir festival yapılabilmişti.


ülkenin güven vermemesi, kurun giderek artması, pozitif gibi dev prodüksiyonları getirecek şirketlerin el değiştirip vw arena ve babylon bomonti'ye sıkışıp kalması, zorlu psm ve küçükçiftlik park dışında istanbul'da mekan darlığı da yukarıdakilere ek olarak sebep gösterilebilir. artık eğlence sektörü tamamen izole hale getirildi. küçük küçük kurtarılmış bölgeler dışında yapılma riski alınmıyor. zorlu psm ve iksv'nin bazen arka arkaya 5 gece aynı grubu çıkarması ilginin ne derece olduğunu gösteriyor zaten.

zeytinli, nilüfer gibi festivallerin istanbul dışında olduğunu ve prodüksiyon olarak dev sanatçıları karşılayamayacağını herkes biliyor. festivallerin artık istanbul dışına çıkarılması gerektiğini düşünüyorum. avrupa'nın çoğu yerinde festivaller küçük şehirlerde yapılıyor keza amerika'da da o şekilde. pozitif, zorlu psm, bkm gibi dev prodüksiyonlar getirebilecek şirketlerin zeytinli ve nilüfer gibi alternatif yerler keşfedip parlatması yeni bir heyecan getirebilir. 120 tane türk grubunun her sene aynı yerde konser vermesini büyük bir şey yapıyor gibi satmak bir süre sonra iş yapmayabilir.

Nürburg, Almanya'da her yıl düzenlenen Rock am Ring 2018 festivalinden.

ayrıca "müzik kültürü rock müzikten elektronik müziğe kayıyor" fikrine katılmıyorum.

nick cave, liam gallagher, robert plant daha geçen sene sold out yaptı. bu ülkede daha 5 sene önce rhcpmetallica, iron maiden için birbirini ezen insanlar vardı. rock müzik her zaman ilgi çekecektir, hele daha önce türkiye'ye gelmemiş grupları getirebildikleri takdirde işin boyutu daha da değişecektir. daha geçenlerde sadece kur farkından metallica gelemeyebilir diye açıklama yapıldı. metallica, tool, slipknot, the cure, muse, florence and the machine sadece bu sene turlayan şahane isimler. getirmek isteyen çok fazla prodüktör olduğunu biliyoruz sadece kur farkı ve ülkenin durumu engel olarak gösterilebilir. bu sene yine güzel festivaller olacaktır kimse merak etmesin.

Nick Cave and the Bad Seeds, 2018'de ülkedeki en iyi konserlerden birine imza atarak içimize su serpti.

Sonuç

1- en başta bugünkü dolar ve euro kurundan,

2- uygulanan fahiş vergilendirme politikasından,

3- ülkede güvenlik ve asayiş durumunun stabil olmamasından,

4- 4-5 yıl önce başlayan alkollü içecek sponsorluğu yasağından,

5- doğru düzgün albüm alma kültürü ve albüm satışı olmamasından (sanatçının albümü bir ülkede çok satılıyorsa plak firması da masrafların önemli bir kısmına sponsor olabiliyor), 

6- büyük sanatçı ve grupların kaşe fiyatlarının yıllar geçtikçe uçmuş olmasından,

7- belli bir yaşa gelip iş hayatına atıldıktan sonra gelir düzeyi yükselen insanların sevdiği sanatçıyı gidip yurtdışında izleyecek maddi imkana sahip olmasından,

8- bu sanatçıları getirebilecek kapasitede büyük organizatörlerin azlığından, (eski kallavi oyuncuların çoğu piyasadan çekilmiş, geriye birkaç küçük çaplı organizatör kalmıştır)

9- bizde sanatçı ve grup takip etme kültürü olmamasındandır. (nerede o sevdiği grup için 1 sene para biriktiren güney amerika'daki tutkulu fanlar!)

O Günü Bizzat Yerinde Yaşayanların Gözünden: 1993 Metallica İstanbul Konseri