Bu Yılın Eurovision Birincisi Måneskin'i Tanımanızı Sağlayacak Bir Yazı
nedir, ne değildir?
Bir Sözlük yazarı kendilerini 2018'de keşfetmişti. O tarihli yazıyla başlayalım.
maneskin, x factor italya yarışmasında keşfedilmiş henüz 18 yaşındaki 4 üyeden oluşan italyan müzik grubu. inanılmaz bir gelecek vaat ediyorlar. sadece italyanca değil ingilizce de müzik yapıyorlar. bu sayede küresel piyasada da şansları daha yüksek. solistlerinin inanılmaz bir ses tonu var. 18 yaşında o sese kavuşmak için az sigara içmemiştir...
müzik tarzları ise biraz karışık. funk esintili punk rock yaparken biraz da latin pop ritimlerinden faydalanmışlar. ortaya çok yüksek enerjili ingilizce ve italyanca şarkılar çıkmış. yolları açık alsın. örnek olarak arctic monkeys'in ilk zamanları ve the kooks verilebilir.
ama bence cover yapmamalılar. solistin farklı sesi orjinal müziklerde inanılmaz güzel olurken cover'larda çok itici gelebiliyor. kişisel favori 3 şarkım:
maneskin - chosen
maneskin - recovery
maneskin - moriro da re
ilk olarak benim yıllar içinde geliştirdiğim bir alışkanlık: bir grubu dinlerken tüm enstrümanları duyabilmek isterim. gözlerimi kapattığımda bateristin hangi zile vurduğunu ya da bass'çının slap'lerini net bir şekilde görebilmem lazım ki dinlediğim müzikten keyif alayım. bu özellikle son yıllarda bir ihtiyaç haline geldi çünkü ne güçlü davul partisyonu yazıyor kimse ne doğru düzgün riff var. maneskin ise bu alanda tam olarak aradığım şey. özellikle ilk albümlerinde yer alan kendi yazdıkları şarkılarda neredeyse kick pedalının davula temas ettiği anı bile rahat bir şekilde duyabiliyorsunuz. ayrıca bunun için çok kaliteli bir kulaklığa da ihtiyacınız yok. ben ilk önce kulaklıkla dinledim. sonra acaba ses kayboluyor mu diye telefonun hoparlöründen açtım ikisinde de gayet güzel duyuluyor her şey çünkü grup zaten baya gümbür gümbür çalıyor sürekli.
ayrıca grubun mantalitesi de çok sağlam
şu anda rock biraz içe kapanık bir hale geldi. bu yer yer güzel olsa da kim sahneye çıkıp rockstar'lık yapacak sorusu yanıtsız kalıyor. bu grupta ise özellikle vokallerde o rock tavrını duyabiliyorsunuz. şimdi bu durumu örnekle açıklayalım. rock vokalistlerinin büyük çoğunluğu ses eğitimi almamış oluyor malum ve sesin gitmesi, konserde detone olmak falan aslında kusur olarak görülecek şeyler değil. çünkü burada önemli olan şey hissiyat. mesela bu grubun vokalisti damiano david sürekli gırtlağını patlatarak söylüyor şarkıları. bu da şarkı söylerken o kadar yoğun hissediyorum ki sesimin yırtılması, boğazın zorlanması umurumda bile değil demek. bu vokal mantığı o rock tavrına yakışır bir hareket. ancak şarkıya eşlik edicem diye bunu evde denemeyin zira üçüncü dakikada falan boğazınız yanmaya başlar.
rock müzik zamanla değişim geçirdiği için artık sentez olmadan bir yere varmanız da çok mümkün değil. çünkü temel olacak her şey daha iyileri tarafından yapıldı zaten. maneskin de sentezini funk ve pop ile yapıyor. ancak buradaki güzellik şarkılar pop'a yakınsarken bile rock tınılarının enerjisinden uzaklaşmamaları. aynı şekilde gitar funk riff'lerinde gezinirken davullar da işe kaldıkları yerden devam ediyor.
grubun albümleri de genel olarak kısa
ama yarım saatlik kayıtta bile sürekli yüksek enerji dinleyiciyi yorabilir. bu nedenle grup araya akustik esintili şarkılar da eklemiş. bunlar da indie havasında değil tam olarak ama gayet sakin sound'lu parçalar. bu alanda yine vokallere geri dönmemiz gerekiyor. damiano, hayli agresif ve hızlı vokallere sahip. bu hız yer yer rap'e bile yaklaşıyor hatta. ancak grup işi nu-metal'e kadar götürmüyor. sadece oradaki enerjiyi kullanıp kendi türlerine geri dönüyor.
sonuç olarak ben grubun yaptığı albümleri beğendim. hatta ilk albümden sonra keşke gitar solosu olsaydı diye düşünürken son albümde buna göre kayıt yaptıklarını da gördüm. burada aşırı efektli dolu dolu sololar yazmışlar. o nedenle hiç beklemediğimiz bir yerden takip edilecek yeni bir grup keşfetmiş olduk.
Arctic Monkeys'in Cesur ve Bir O Kadar da İlginç Albüm Kapağının Hikayesi
