Kadınların Statü Olarak Kendilerinden Üstün, İyi Genlere Sahip Eş Arama Eğilimi: Hipergami

hipergami, insan türünün doğada hayatta kalabilmesi için faydalı olan, ancak yerleşik ve sosyal düzende yaşayan insanlar için zaman zaman zararlı olabilecek bir evrimsel mirastır.

"eş", "evlilik, "sadakat", "nesep" vs gibi sosyal inşaların olmadığı yerde, yani vahşi doğada, hipergami, briffault kanununa göre eşlerini seçen dişilerin (kadınların) olası eşler arasından en yüksek değerlisini seçme eğilimi olarak açıklanabilir.

vahşi doğada yaşayan ilkel atalarımızı ele alalım.

dişilerin cocuklarını doğurabilecekleri erkekleri "ezik" ve "üstün" uç noktalarına sahip bir skalaya göre dizdiğimizi düşünelim.

ezik erkek nedir? ufak tefek, güçsüz, kaynaklara erişimi kısıtlı, rakiplerine göre geride kalan, çekingen vs.

üstün erkek nedir? güçlü, kuvvetli, kaynaklara erişimi kolay, rakiplerini alt eden, isteklerini kabul ettiren, dominant.

atalarımız için, doğada "üstün" özelliklere sahip bu erkeklerin çocukları babalarının genlerini taşıdıkları için hayatta kalma şansı daha yüksek oldular. bu genlere sahip cocuklardan dişi olanları da aynı anneleri gibi bu tür erkekleri çekici buldular ve onların cocuklarını doğurmaya meyilli oldular.

üstün erkekler bol bol cocuk yaparken, ezik erkekler genellikle baba olma şansına erişemediler.

ancak sosyal inşaların başladığı dönemden sonra vahşi doğada "üstün" olan erkek modelinin avantajları toprağı işleyebilen, kafası çalışan erkeklerin avantajlarıyla yarışmak durumunda kaldı.

bu vahşi doğada dezavantajda olan erkekler tarım yaparak, hayvanları evcilleştirerek, politik sistemler kurarak daha önce geçerli olan "orman kanunu" ya da güçlünün zayıfı ezdiği düzeni bitirmeye çalıştı. dinler ve "namus" gibi sosyal icatlar da bunun bir parçası.

bunu da büyük ölçüde başardı bugün gördüğümüz üzere.

zorbalık yapanı, başkasının malına ya da canına kast edeni toplumdan uzaklaştırıp cezalandıran sistemlerimiz var. eşini aldatanı sosyal olarak dışlayan sistemlerimiz var.
gel gelelim 50.000 sene önce vur kafasına al ekmeğini/kadınını düzeni geçerliydi. ya da dişi istediği erkekle birlikte olabiliyordu herhangi bir baskıya ve dışlanmaya maruz kalmadan.

insan 7 milyon yıl önce en son büyük maymun kuzeninden ayrılmış. modern insanın bilinen yaşı 200.000 sene kadar. 10 binlerce nesillik bir genetik mirastan bahsediyoruz.

ancak benim bu bahsettiğim sosyal inşalar taş çatlasın 10.000 senelik. yani görece çok yeni.

bu sebeple kadınların kendilerinden ve mevcut ortamdaki olası eşlerden en iyi seçeneği seçme eğilimi sosyal inşaların törpüleyebileceği bir şey değil henüz. sebebi de bunu yapan kadınların soyunun devam ediyor olması, doğal ya da yapay seçilim neticesinde bu genetik özelliğin gen havuzundan atılmıyor olması.

özetle kadın belki ortamdaki en iyi erkeğin çocuğuna serbestçe sahip olamıyor, ama hala bu eğilimin sonuçlarını görüyoruz.

kadınlar nadiren kendilerinden kısa erkekleri eş olarak değerlendiriyor.
kadınlar nadiren kendilerinden sosyo ekonomik olarak daha alt sınıf erkekleri eş olarak değerlendiriyor. 

kadınlar medya ve sosyal inşaların göz boyamasıyla feminen özellikler gösteren erkekleri istediklerini söylüyorlar, ama herhangi bir erkeği elde edebilecek yüksek cinsel değere sahip kadınlar (aktrisler, şarkıcılar, zengin kadınlar vs) nadiren ufak tefek, kassız, özgüvensiz vs erkeklerle birlikte oluyorlar. çoğu zaman ya benzer statüdeki başka erkeklerle ya da bildiğin kaslı playboy tipi erkeklerle birlikte oluyorlar.

özetle kadınlar hala kendilerinden statü olarak yüksek, fiziksel olarak diğer erkeklere üstün, iyi genlere sahip eşler arıyorlar.

işte bu dostlarım, hipergaminin kabaca bir özeti.