Kimseye Etmem Şikayet Eserinin Pek Bilinmeyen Hüzünlü Hikayesi
vakti zamanında, nişantaşı’ndaki taş konak’ta, ihsan raif hanım adında, köklü bir ailenin kızı; iyi eğitimli, edebiyata, sanata, müziğe ve öğrenmeye hevesli, genç bir kadın yaşarmış. babası, dönemin padişahının gözde isimlerinden, valilik ve bakanlık yapmış bir adammış.
bir gün, henüz 13 yaşındaki ihsan raif hanım odasında kardeşi ile oynarken bir gürültü kopmuş. kapı açılmış ve içeri hiç tanımadığı, hayatında hiç görmediği bir adam dalıvermiş. bu adam, ihsan raif hanım'da uzun zamandır gözü olan reji memuru ali kamil'miş. ali kamil, ihsan raif hanım’ı kaçırmaya kalkışmış ama başaramamış. sonra da korkup evden kaçmış.
ama olan olmuş bir kere. ihsan raif hanım’ın adı kirlenmiş. babası, onun tüm dil dökmelerine, aile fertlerinin ağlamalarına, yalvarmalarına hiç kulak asmamış. kirlenmiş adı temizlensin diye, on üç yaşındaki kızını ali kamil ile evlendirip, izmir’e sürgün yollamış.
izmir’e sürgüne gönderilmeden hemen önce de bu şiiri yazmış ihsan raif hanım. çocukluğunun saflığını, masumiyetini, umutlarını, duygularını dökmüş dizelere. aslında şiir yazmamış da bugün bile okurken içimizi titretecek bir ağıt yakmış:
kimseye etmem şikâyet; ağlarım ben halime
titrerim mücrim gibi baktıkça istikbalime
perde-i zulmet çekilmiş korkarım ikbalime
titrerim mücrim gibi baktıkça istikbalime...
ihsan raif hanım'ın ali kamil ile evliliği yaklaşık 14 yıl devam eder. kocasının başka kadınlarla birlikte olduğunu öğrenip evliliğini noktalamıştır. bu sürede 3 çocuğu olmuştur. ikinci evliliği sadece bir gün sürer. üçüncü evliliği yazar şahabettin süleyman ile bir aşk evliliğidir. eşi ölene kadar mutlu mesut yaşarlar.
bu esnada ihsan raif, edebiyat dünyasında kendine bir çevre yapar ve şiirleri ile kendisini bu zümreye kabul ettirir. son evliliği ise şahabettin bey'in ölümünün ardından bir fransız'ladır. ihsan raif hanım, 1926 yılında, henüz 49 yaşındayken hayatını kaybeder.
Müzeyyen Senar - Kimseye Etmem Şikayet
Şükrü Erbaş'ın Ülkede İnfial Yaratan Şiiri: Köylüleri Niçin Öldürmeliyiz
