Şekeri Bırakmış Birinin Gözünden Bu Mücadelenin Süreci ve Getirdiği Faydalar

ben bırakalı 3 ay oldu ama aldığım sonuçlar buna değer bakın kendimden örnek vereyim

- bağışıklığım yükseldi, vitamin takviyesine ihtiyaç duymuyorum, hasta olmuyorum.

- üşümüyorum (metabolizmam hızlandı, daha fazla terliyorum ki çok üşüyen bir insandım)

- zihnim çok daha berrak, konsantrasyonum arttı.

- çok daha enerjiğim (sabahları uyanmak çok daha kolay, 5-6 alarm kurardım eskiden zor kalkardım, şimdi tek alarmla kalkabiliyorum), aynı şekilde daha kolay uykuya dalabiliyorum.

- yaralar inanılmaz hızlı iyileşiyor, şaşırıp kaldım (dizimi metal bir yere çarpmıştım, kanamıştı, kanaması aşırı hızlı durdu, birkaç saate kabuk tuttu, ertesi güne yaranın yarısı iyileşmişti, ben şok)

- tabii ki fazla kilolardan kurtuluş.

- daha az acıkıyorum.

- baş ağrılarım azaldı.

- sivilcem çıkmaz oldu!!! (artık sadece regl olmadan önce 1 tanecik çıkıyor ve geçiyor:)))

- eeeen güzellerinden biri: tatlı krizi yok! (pms dönemi zaten öyle tatlı krizleri yaşayan biri değildim ama yine de biraz canım çekerdi ve yerdim o da artık yok). arkadaşlar canınızın tatlı çekmemesi çok güzel bir şey, aynı sigarayı bırakan birinin canının sigara istemediğinde yaşadığı mutluluk gibi, o özgürlük gibi. bağımlı değilsin ya bir şeye, onu farkına vardığında yaşadığın o özgürlük hissi

peki nasıl başardım bunu onu da anlatayım

- zaten hiçbir zaman deliler gibi tatlı krizi yaşayan biri değildim, ama tatlıya çok düşkündüm, çok severdim.

- çayı kahveyi senelerdir şekersiz içerim. kola, meyve suyu tarzı şekerli içecekleri de senelerdir zaten tüketmiyordum.

- meyvemi sebzemi zaten her zaman yiyen bir insandım ama tatlı da yenecekti mutlaka onsuz olmazdı.

- şekeri bırakmaya karar vermeden önce zaten bir süredir sağlıklı besleniyordum, düzenli spor, bol su içmek vs. ama diyordum ya tatlısız olmaz tatlısız yaşanır mı en güzel yiyecekti hatta ana öğün yerine sırf tatlı yediğim zamanlar bile oluyordu.

- ben tabii bir süredir sağlıklı beslenip kilo verme peşindeyken tatlıyı da iyice azaltmıştım, en fazla haftada 1 veya 2 haftada bir. sonra.

that sugar isimli filme denk geldim, izledim ve dedim ben bunu denicem. şeker tam bir uyuşturucuymuş bu filmde herşey o kadar güzel anlatılmış ki izleyin izlettirin, oturun tekrar tekrar 10 defa izleyin.

neyse dedim ben bunu denicem hiç şeker yemicem, tabi sadece tatlıyı bırakmakla olmaz bir sürü şeyde şeker var (ama ben zaten sağlıklı beslenmeye başladım diye ekmek, tahıl, makarna, pirinç ve paket gıdaları da tüketmiyordum, yani şeker içeren hazır gıdalar yoktu hayatımda, sadece yediklerime daha da dikkat etmem gerekiyordu, marketten alınan her şeyin arkasını okumam gerekiyordu.)

bir alışkanlığın edinilmesi 21 gündür. dedim ki ben 21 gün boyunca içinde şeker olan hiçbir şey yemicem. o 21 günün sonunda bakarız duruma göre canım çok çekerse yerim dedim. 21 gün geçti yemedim sonra dedim ki ben bunu 1 aya çıkarayım ve 21 gün oldu sana 1 ay, o oldu 1 buçuk 2 ay derken, birinci ayın sonunda zaten artık canınız hiç şekerli bir şey istememeye başlıyor. insanların her ikram edişini reddettim ve açıkça söyledim "ben artık şeker yemiyorum" diye. bir de kafama takmışım 21 gün kuralını mutlaka uygulamam lazım, zaten her tatlı görüşümde aklıma o film geliyordu, şeker hakkındaki bütün zararlar ve etkileri geliyordu yemek istemiyordum.

peki şimdi nasıl hissediyorum? 

gayet mutlu, hiç kendimi kısıtlıyormuş gibi hissetmiyorum, çünkü zaten canım tatlı yemek istemiyor hatta insanlar gözümün önünde tatlı yiyince bile canım çekmiyor. 2.ayın sonunda bizim mezuniyet balomuz vardı ve frambuazlı çikolatalı hoş bir tatlı geldi önümüze. arkadaşlarım bayıla bayıla yedi "ay çok güzelmişşş" diye. ben çatalın ucuyla minicik bir parça dilime değdirdim ve yiyemedim. bu ne bu iğrenç bişey bu çok tatlı ıyykk oldum, bi daha da dedim yemem, gerek yok ki zaten tatlı yemeye eheh. zaten yesem de tadı berbat gelecek bana, o yüzden önümde yendiğinde canım çekmiyor. herhalde bundan sonra da yemem diye düşünüyorum inşallah hiç yemem. bazen diyorum ki zaten bunca yıl yeterince yemişim bundan sonra da yemeye gerek yok :)

canım arada bir tatlı bir şeyler çekmiyor mu? 

eh hafif bir şeyler biraz çekiyor. ben de hurma, kuru kayısı falan yiyorum hurma zaten çok tatlı bir şey, meyvelerin tadı artık eskisinden çok daha tatlı geliyor zaten o da bana yetiyor. eskisi gibi ah bir tatlı yiyim aman çikolatalardı brownielerdi cheesecakelerdi falan hiç ihtiyaç duymuyorum. bir tek arada lindt'in %85 kakaolu çikolatasını yiyorum onu çok seviyorum, içinde işlenmiş şeker yok.

fakat ne diyim zordu yani etrafımda benim yaptığımı yapan kimse yok, herkes gömüyordu tatlıları löp löp. ben baya azmettim inat ettim kafama koydum ve tabii ki iradem.

etrafımdan da bol bol "yaptığın çok zor", "ben asla yapamazdım", "hayatımda gördüğüm en iradeli insan" gibi sözleri bolca duyuyordum. bir de sinir bozucu olanları var "aman bir kereden bir şey olmaz" olur arkadaşım olur. bir kere ağzıma girse o tatlı canım tekrardan çekmeye başlayacak, ben canımın tatlı çekmesini istemiyorum!!!!é'!!!!1!! "amaaan 3 günlük dünya ye keyfine bak" diyen de oluyor ama onlara götümle gülüyorum. ahaha 3 günlük dünya ama ben o dünyayı sizden daha kaliteli yaşıyorum. siz ilaçlarla depresyonlarla yaşarken ben mutlu ve sağlıklıyım. 

sonuçta ağzında 1 dakika kalıyor ama sağlık ömür boyu gerekli.

bir de şunu ekliyeyim: afedersiniz ama it gibi de spor yapıyorum, ağırlık antrenmanları, hiit cardiolar ve hiçbiri de öyle karbonhidrat yüklemesi yapmadan, sadece meyve, sebze, kuruyemişler, ve süt ürünlerinden karbonhidrat alıyorum ve vücut alışınca gayet de yeterli oluyor.

benden size tavsiye bence deneyin küçük hedeflerle başlayın önce 2 haftalık bir hedef koyun 2 haftanın sonunda ben bunu 1 hafta daha uzatırım diyin öyle öyle devam edin ve mutlaka that sugar filmi izleyin öyle başlayın.

vücut kendine gelecek, doğala dönecek. oh be kurtuldum yapay yiyeceklerden diyecek. ah ah karatay o kadar haklı ki!

ekleme: bir tek alkolden vazgeçemedim :( napalım genciz gece çıkıyoruz, içiliyor, birinin doğum günü oluyor içiliyor vs. bir rakıdan vazgeçemem bir de kırmızı şaraptan.